тӱкыдымӧ

тӱкыдымӧ

I

1. прич. от тӱкаш

2. прил. нетронутый, непочатый, целый

Тӱкыдымӧ степь нетронутая степь.

Тӱкыдымӧ мландым мушаш гай огыл. [/i]Н. Лекайн.[/i] Нетронутой земли, кажется, не найти.

II

безрогий, комолый

Тӱкыдымӧ тага безрогий баран;

тӱкыдымӧ ушкал комолая корова.

Весе воштылеш: «Каза тагаже тӱкыдымыс». [/i]«Ончыко»[/i] Другой смеётся: «Козёл-то безрогий».

Шордо ӱшкыжын укшеран тӱкыжӧ уло, а ушкалаш шордыжо – мугыла, але, вес семын манаш, тӱкыдымӧ. [/i]М.-Азмекей.[/i] У самца лося есть ветвистые рога, а лосиха – комолая, или, иначе сказать, безрогая.

Сравни с:

мугыла